Ławki stanowią jeden z najważniejszych elementów wyposażenia terenów zieleni otaczających osiedle. Ich kształt powinien być dostosowany i zharmonizowany z formą architektoniczną otoczenia. Ponadto ławka musi być łatwo dostrzegalna w przestrzeni, a wybór miejsca ustawienia gruntownie przemyślany i dostosowany do warunków i kompozycji osiedla.
Na terenie osiedli mieszkaniowych ławki powinny być usytuowane przede wszystkim w obrębie placów zabaw dla dzieci oraz placów wypoczynkowych i kameralnych znajdujących się na jego obszarze. Jeśli jest to możliwe, mogą być także ustawione na terenie placów wejściowych lub przy głównej alei osiedla, jeśli pozwala na to jej szerokość.
Ławkę należy ustawić tak, aby zapewnić osobie wypoczywającej osłonę przed słońcem, wiatrem i przyjemny widok. Korzystnie jest też, gdy przestrzeń za oparciem jest zagospodarowana za pomocą np. krzewów do wys. ok. 1,2 m – daje to wrażenie bezpieczeństwa, a także osłania przed wiatrem. Przy ustawianiu ławek trzeba wziąć pod uwagę różnice w oświetleniu w trakcie dnia oraz różnych pór roku. Ilości ławek zlokalizowanych w cieniu i na słońcu powinny być zbliżone.
Należy unikać sytuowania ławek w miejscach nasilonego ruchu – jeśli to konieczne na tych obszarach należy stosować ławki bez oparcia lub wprowadzać zatoczki, w których zostaną ustawione ławki. Ławki powinny być ustawione na twardych, gładkich nawierzchniach, o spadkach zapewniających odprowadzenie wód opadowych.
Ze względu na warunki atmosferyczne oraz warunki użytkowania elementów wyposażenia na osiedlu konstrukcja ławki powinna zapewniać odpowiednią wytrzymałość. Na osiedlach otwartych najczęściej stosowane są elementy, które można w sposób trwały związać z nawierzchnią, wykonane z materiałów trwałych, stosunkowo łatwe w konserwacji. Ponadto ławki te powinny być wykonane z materiałów zapewniających komfort ich użytkowania.
Na osiedlach mieszkaniowych w Polsce stosowane są zazwyczaj ławki o konstrukcji betonowo-drewnianej. Oferta rynkowa w tym względzie jest wyjątkowo bogata.
Producenci oferują nam także szeroki wachlarz innych rozwiązań, dostosowanych do przestrzeni o różnym charakterze, np. żeliwne ławki nawiązujące stylistyką do elementów wyposażenia stosowanych w dziewiętnastowiecznych parkach czy różnego typu ławki metalowe o siedziskach z drewna egzotycznego lub tworzywa sztucznego, po formy futurystyczne, które w niewielkim stopniu przypominają tradycyjną ławkę.
Siedziska i oparcia ławek zazwyczaj wykonane są z drewna – ostatnio popularne jest drewno egzotyczne, charakteryzujące się dużą odpornością na czynniki zewnętrzne; stal i beton wykorzystywane są zazwyczaj do budowy elementów nośnych. Ławki z oparciem powinny być zaprojektowane z uwzględnieniem anatomii ludzkiego ciała, jak i zgodnie z zasadami statyki.
Najczęściej spotykane wymiary ławek są następujące:
- ławka bez oparcia – wysokość 40-45 cm, szerokość siedziska 40–50 cm;
- ławka z oparciem – wysokość 35–40 cm, szerokość siedziska 40–50 cm, wysokość oparcia 35–40 cm.